Anasayfa
AKUT ADENOİDİT : Adenoidler (farengeal tonsiller) nazofarenksteki lenfoid doku kitleleridir. 7 yaş sonrasında kendiliğinden regresyona uğrar ve puberteden sonra iyice küçülür. Kendi çaplarından çok, nazofarenksin çapına oranları önemlidir.
Burada sorun, sadece adenoidlerin çapı değil, aynı zamanda ve daha büyük oranda, geçirilen enfeksiyonlar nedeniyle gelişen enflamasyonlardır. Hipertrofik adenoidlere veya geçirilen sık enfeksiyonlara bağlı olarak tuba östaki ağzında tıkanıklığa ve dolayısıyla orta kulak enfeksiyonlarına ya da posterior paranazal sinüs ostiumlarının tıkanması sonucu sinüslerin havalanmasına engel olur.
Sinüs enfeksiyonları adenoidlere birçok yönden etki eder. Kronik sinüzit, neden olduğu kronik enflamasyon ve post nazal akıntı nedeniyle adenoid dokusunda devamlı iritasyona ve hipertrofiye neden olabilir. Bunlara ek olarak alerjik reaksiyonlar da nazofarenksteki lenfoid dokuların hipertrofisine yol açabilir.
Çocuklarda adenoid hipertrofilerinde en sık görülen semptom nazal obstrüksiyon nedeniyle ağız solunumu ve horlamadır. Kronik ağız solunumu nedeniyle adenoid yüz olarak tanımlanan karakteristik bir yüz görünümü gelişebilir.
Bu çocuklarda ince burun, hipoplastik maksilla, dar üst alveolus ve yüksek palatal ark vardır. Dudaklar açık ve alt dişler öne doğrudur. Nazolabial oluk kaybolmuştur. Adenoidler sıklıkla tonsil ve lateral farengeal duvardaki lenfatik dokuları etkileyen boğaz enfeksiyonları sırasında tutulur.
Hastalığın gelişmesinde rinovirüs, adenovirüs, influenza gibi viral etkenlerle, AGBHS gibi bakteriyel etkenler rol oynar. Hastalarda klinik olarak ateş, kırıklık, baş ağrısı, disfaji, burun akıntısı, kulak ağrısı ve işitme azlığı olabilir. Muayenede, farengeal lenfoid dokularda ödem ve eritem vardır.
Sıklıkla viral etkenler rol oynadığından, tedavi öncelikle semptomatiktir. Yatak istirahati, analjezik, antipiretik verilir. Lokal dekonjestanlar yararlıdır. Bakteriyel enfeksiyonlarda penisilin grubu antibiyotikler tercih edilir.
Burada sorun, sadece adenoidlerin çapı değil, aynı zamanda ve daha büyük oranda, geçirilen enfeksiyonlar nedeniyle gelişen enflamasyonlardır. Hipertrofik adenoidlere veya geçirilen sık enfeksiyonlara bağlı olarak tuba östaki ağzında tıkanıklığa ve dolayısıyla orta kulak enfeksiyonlarına ya da posterior paranazal sinüs ostiumlarının tıkanması sonucu sinüslerin havalanmasına engel olur.
Sinüs enfeksiyonları adenoidlere birçok yönden etki eder. Kronik sinüzit, neden olduğu kronik enflamasyon ve post nazal akıntı nedeniyle adenoid dokusunda devamlı iritasyona ve hipertrofiye neden olabilir. Bunlara ek olarak alerjik reaksiyonlar da nazofarenksteki lenfoid dokuların hipertrofisine yol açabilir.
Çocuklarda adenoid hipertrofilerinde en sık görülen semptom nazal obstrüksiyon nedeniyle ağız solunumu ve horlamadır. Kronik ağız solunumu nedeniyle adenoid yüz olarak tanımlanan karakteristik bir yüz görünümü gelişebilir.
Bu çocuklarda ince burun, hipoplastik maksilla, dar üst alveolus ve yüksek palatal ark vardır. Dudaklar açık ve alt dişler öne doğrudur. Nazolabial oluk kaybolmuştur. Adenoidler sıklıkla tonsil ve lateral farengeal duvardaki lenfatik dokuları etkileyen boğaz enfeksiyonları sırasında tutulur.
Hastalığın gelişmesinde rinovirüs, adenovirüs, influenza gibi viral etkenlerle, AGBHS gibi bakteriyel etkenler rol oynar. Hastalarda klinik olarak ateş, kırıklık, baş ağrısı, disfaji, burun akıntısı, kulak ağrısı ve işitme azlığı olabilir. Muayenede, farengeal lenfoid dokularda ödem ve eritem vardır.
Sıklıkla viral etkenler rol oynadığından, tedavi öncelikle semptomatiktir. Yatak istirahati, analjezik, antipiretik verilir. Lokal dekonjestanlar yararlıdır. Bakteriyel enfeksiyonlarda penisilin grubu antibiyotikler tercih edilir.
